DE GROTE ATLAS VAN

De Grote Atlas van Oosterhesselen is een cartografische tijdreis. De atlas heeft een chronologische opbouw: vanaf de laatste ijstijd, waarin de ondergrond van Drenthe grotendeels werd gevormd, is aan de hand van historisch en thematisch cartografisch materiaal stapsgewijs in beeld gebracht hoe de omgeving is veranderd. Centraal staat, hoe kan het ook anders in een atlas: de cartografie. Met bescheiden middelen wist men vanaf de 16de eeuw steeds betrouwbaardere kaarten te maken. De cartograaf Jacob van Deventer vermeldde in 1545 de plaatsnaam Oisterhesselen op een kaart. Cornelis Pijnacker maakte in 1634 de eerste, en inmiddels zeer bekende, kaart van Drenthe. Dit was een eerste topografische uitwerking van de omgeving van Oosterhesselen. Vanaf het einde van de 18de eeuw werden de kaarten nauwkeuriger en gedetailleerder.  

Georeferentie geeft verschillende kaarten van Oosterhesselen, zoals de Hottingerkaart en oude kadastrale kaarten, een extra dimensie. De atlas brengt Oosterhesselen ook in beeld zoals het er nu uitziet. Met onder andere actuele hoogtekaarten, luchtfoto’s en gedetailleerde topografie. Hoe onze omgeving er in het heden uitziet, is vaak beter te begrijpen vanuit een blik op het verleden. De vroegere ligging van wegen en wateren verklaren bijvoorbeeld de huidige ligging. Verschillende thema’s uit de historie van Oosterhesselen zijn in de atlas opgenomen, zoals het mysterieuze Westerhesselen, de losstaande kerktoren, de havezate, de molens en de stoomtram.